گفت دلم تنگ است

    خاطرم آزرده 

    قصد سفر دارم

   بی اختیار،بی آنکه سخنی بگویم

   اشک از چشمانم جاری شد

   چشم درچشمان فاطمیش دوختم

   چقدر دوستت دارم عزیز زهرا

   اشک های گرم ومزاحم

   لحظه ای امانم نداد         

   دل بیقرارم خبر از ...

   رفت ومرا بادل ناآرام تنها گذاشت

   دو روز گذشت

   یک هفته ،یک سال

   سالهاست وقرنهاست زخم دلش التیام نیافته

   عزیز زهرا بگذار لحظه ای در کنارت آرام گیرم

   بگذار با اشک چشمانم زخمت را التیام دهم

   بگذاردر کنارت بمیرم