دستش از گل ،چشمش از خورشید سنگین خواهد آمد

بسته بار گیسوان از نافه ی چین خواهد آمد

باز رسم سامری راساحری آموز نازش

تا دوباره از که بستاند دل ودین خواهد آمد

باهمان آنی،که پنداری خود از روز نخستین

شعر گفتن را به حافظ داده تلقین خواهد آمد

بی گمان از آینه،جشن غرور آمیز حسنش

راه دوری تامن این تصویرغمگین خواهد آمد

عشق گاهی زندگی ساز است وگاهی زندگی سوز

تا پریزاد من از بهر کدامین خواهدآمد

ای دل من، سر مزن برسینه این سان نا شکیبا

لحظه ای دیوانه جان،آرام بنشین،خواهد آمد

خواهد آمد ، خواهدآمد ، خواهدآمد

باز سقف آسمان امروز پایین خواهدآمد