چه نیکوست فروتنى توانگران برابر مستمندان براى به دست آوردن آنچه نزد خداست ، و نیکوتر از آن بزرگمنشى مستمندان به اعتماد بر خدا برابر اغنیاست . [نهج البلاغه]
با یک شاخه گل به انتظارت نشسته ام آقا
 
برای حالو

امروز مرا در دل جز یار نمیگنجد

وز یار چنان پر شدکه اغیار نمیگنجد

 

 فرصت باز گشت

حالو تورا دوست دارم

بایددل نگه داشت

 

واما برای تو عزیز زهرا

بگذار باشم مثل حالو

جرعه ای آب  بنوشان

حیاتی دوباره پیداکنم

وامامیدانم

همه ...

آرام وبی صداخواهم گریست

تا شاید... 

 

 

 

 


کلمات کلیدی:

نوشته شده توسط 93/1/19:: 12:16 عصر     |     () نظر