آن که مردم را به خدا خواند و خود به کار نپردازد ، چون تیرافکنى است که از کمان بى‏زه تیر اندازد . [نهج البلاغه]
با یک شاخه گل به انتظارت نشسته ام آقا
 
لحظه دیدار

هرشب یتیم توست دل جمکرانی ام           جانم به لب رسیده بیا یار جانی ام

از بادها نشانی تان راگرفته ام                    عمری است عاجزانه پی آن نشانی ام

با من بگو که خیمه کجا می کنی به پا        آخر چرا به خاک سیه می نشانی ام 


کلمات کلیدی:

نوشته شده توسط 90/4/14:: 3:50 عصر     |     () نظر